Dag 28 tot einde oefening......

Dag 28

De wekker gaat om 07.00 uur we gaan vandaag naar Cody. We vertrekken om 08.30 uur. Tijdens het rijden krijgt Milan op het display van de auto te zien dat de olie ververst moet worden. Hij belt met het verhuur bedrijf en die geven aan dat hij dat moet laten verversen en de rekening krijg goed bewaren die krijgen we terug. Milan rijd de route naar Cody gewoon en als hij een autobedrijf ziet stopt hij.   

Dan ziet hij er een, in het dorpje Gillete, maar deze hebben pas over een uur tijd, Milan besluit door te rijden en verder te kijken. Dan komen we er een in het dorpje Buffelo tegen. Daar staat ook een bord buiten olie verversen kan gelijkt, als Milan het pad op rijd worden de deuren op gedaan en helpen ons gelijkt. Even de motor af laten koelen en dan doen ze het. Na 15 minuten wachten gaan we weer verder.

We rijden door Big Horn Nationale Forest, het ruikt heerlijk hier met al die naaldbomen. Het is een dicht begroeit bos, Jade ziet een bord staan met daarop de volgende 10 mile uitkijken voor herten. We rijden berg op, berg af, bocht rechts en bocht links en Jade zegt “is wel moeilijk zoeken tussen zoveel bomen”HaHa, “ik wordt er draaierig van mama”. Lekker ding. Oma pakt Jade haar tablet voor een spelletje maar de hoes komt los. “Oepsie” zegt Oma “o Oma het geeft niet hoor daar kan jij ook niets aan doen, komt goed we maken hem wel” bijdehandje.

Jade gaat bij Oma liggen op de achterbank en die valt diep in slaap. Wij rijden van een dicht bebost gebied aan de linkerkant en rechterkant, naar hoge berg rotsen aan de rechterkant en aan  de linkerkant een diep dal met een stromend beekje en gras met wat bomen. We rijden van boven naar beneden over een slingerweg. De berg rotsen zijn hier heel robuust, bruin stukken er uit en boven aan weer recht geslepen. We zijn bij de berg rotsen mini mensjes.

Na 2 uur rijden door de bergen, rijden we ineens in heuvelachtige zandvlaktes. De kleuren hier zijn terracotta met donkergroenen velden. Tussen de heuvelachtige zandvlaktes staan hier en daar huisjes met veel grond de mensen die zorgen voor de donker groen gras. Ze maken er hooirollen van. Boerenland tussen de zandvlaktes HaHa. We rijden al een poosje door dit gebied, we zijn nog geen verkeer tegen gekomen, Milan roept “ja ik zie de eerste auto”, echt gek dat je hier en daar zo’n huisje ziet maar geen verkeer, geen supermarkt, geen benzine pomp. Deze mensen wonen echt in de middel of niets.

Oma vraagt of we even kunnen stoppen, ik geef aan dat als ik uit stap wel moet plassen dus graag bij een wc. We rijden en rijden en rijden “puff waar blijf dat dorpje nou” zegt Oma. Dan rijden we dorpje Madison in, er staan 6 huisjes waarvan er 3 dicht getimmerd zijn en verlaten, een camping met 2 caravans, en dan zien we aan het einde van het dorpje een town office. Ik loop naar binnen want de deur staat open alleen er staat dat ze om 14.00 uur open gaan, maar toch loop ik naar binnen en zie achter een bureau een vrouw zitten en ik vraag of ze een wc hebben, gelukkig die hebben ze.

Inmiddels is Jade ook wakker, ze kijken samen naar buiten en Oma roept “kijk daar nou daar gaat een grote haas” “O nee het is een hert”zegt ze. We moeten er om lachen. We zijn er nu wel een beetje klaar mee met deze saaie weg. Maar nog 20 minuten en dan zijn we in Cody.

We zijn er in Cody, we blijven hier 3 nachten in een hotel. We krijgen een kamer op de begaande grond, dat is wel fijn auto voor de deur. We zetten onze spullen binnen neer en gaan het stadje Cody in. Bij het informatie centrum spreken we met een wat oudere vrouw, die vertelt ons waar we morgen heen moeten voor eventueel de beren te kunnen zien en waar de wolven zijn in Yellow Stone. Maar het is geen garantie het is en blijft geluk hebben. We zijn in het begin van onze reis via de west ingang gegaan omdat we aan die kant  ons hutje hadden, nu gaan we via de oost ingang Yellowstone binnen. We gaan het morgen zien en komen we ze niet tegen het park is zo fantastisch naar ons zin hebben we het dan wel. We vragen haar ook nog informatie over de Rodeo, daar wil Jade graag heen op haar verjaardag. Ze vertelt dat er een restaurant is die eten serveren in Cowboy stijl en afsluiten met de Rodeo voorstelling. Dat schijnt heel leuk te zijn, ze geeft zelfs een kortingsbon mee. We lopen naar buiten en Milan wil even lang de Rodeo rijden kijken waar het is.

Als we de Rodeo zien, zien we ook Old Tonw, dit is een stadje van de echte Cowboy’s, wij herkennen het uit de films. We gaan daar naar binnen, we komen een school tegen met die bankjes van vroeger, net zo als in de serie Littel House on the praire daar lijkt het allemaal op. Dan zien we een ingericht huisje van toen met hun spullen erin, zoals een jas die van Bizon vel gemaakt zijn (de jas is versleten). Bedden met beren vellen erop, oude piano Jade speelt nog een klein stukje, allemaal oud huifkarren. En het kerkhof waar die bekende Cowboy’s en Cowgirl’s zijn begraven, en in de huizen zie je  hun foto’s hangen, foto’s van de begrafenissen en opgravingen, de herdenkingstenen zijn het zelfde als op die foto’s. Heel gaaf om door zo’n stadje te lopen, echt net of je in een Cowboy film bent. Als laatste proberen Milan en Jade nog even een lasso worp, maar helaas, het enige wat Jade vangt is haar zelf HaHa en Milan gooit ook mis, best moeilijk nog.

We rijden naar het hotel, maar dan zien we op de berg een bosbrand, we vragen erna bij de receptie en die vertelt dat de brand in  Cody is aan de andere kant van de berg, niet in Yellowstone park. Deze brand proberen ze met heel veel mankracht te blussen, want er zijn zelfs al mensen geëvacueerd.

We maken op de kamer een salade en smullen die lekker op. Ik ga nog even met Jade in het bubbelbad, ja die hebben ze hier en ook een sauna, en daarna lekker mijn bed in, ik ben erg moe vandaag. De rest gaat ook vroeg naar bed, morgen weer een leuke dag in Yellowstone.

Dag 29

De wekker gaat we willen vroeg in Yellowstone zijn. Het is hier nog een uur rijden vandaan, we rijden wel door een mooie stuk. We komen binnen via de oost ingang van Yellowstone en we rijden vanavond via de noord oost eruit. Dag 4, 5 en 6 gingen we via west ingang. Maar je denk dat je het park goed rond kan rijden, maar daar doe je wel een paar dagen over, wat km betreft valt het mee maar het is alleen maar bergen rijden, dat duurt best lang. Maar na vandaag hebben we op de noord ingang na, alle kanten gezien.

We komen het park binnen en rijden door de bossen, wel veel bosbranden geweest hier er staan allemaal lucifers op de velden en bergen. Dan komen we bij een stuk met groene bomen en weer een groot meer, Lake Sylvan. We parkeren de auto en zetten onze stoelen aan het meer, met de verrekijker is Milan opzoek naar dieren. Na een half uurtje daar gezeten te hebben rijden we verder. Bij Lake Butte Overlook rijden we naar boven en kunnen we vanaf de bergrots ver weg kijken. Er staan allemaal oude mensen met grote telescopen te kijken. Wij vragen waar ze naar kijken, ze zien een woody wood pecker. Jade vraagt “wat zien ze nou allemaal” en ik zeg “een woody wood pecker” en een meneer reageerd, hij vraagt wat er is, omdat wij woody zeiden en hij woody heet reageerde hij. Ik probeer hem ook te zien maar dat lukt me niet. Een vrouw spreekt ons aan en vraag waar we vandaan komen, ze vertelt dat hun uit Schotland komen. Ze verteld ook dat ze nu die vogel aan het bekijken zijn, ik vraag aan haar of hier alleen zijn voor vogels, “nee” antwoorden ze. Ik zeg wij zijn juist opzoek naar de beren en wolven. Nou de grizzly beer is een stukje verderop een dode Bizon aan het op eten, maar hij is daar al vanaf dinsdag mee bezig en het is nu vrijdag, ik hoop dat hij er nog is. Ze vertelt ook dat we naar lamar Valley moeten voor de wolven, en dan de offroad weg Slough Creek moeten nemen, en dan een stukje omhoog lopen stoel meenemen en over de vallei heen kijken dan zie je ze een heleboel.

Ik loop terug naar de auto waar Milan en Oma aan het wachten zijn op ons. Ze liggen helemaal in een deuk omdat al die oude mensjes met van die grote lenzen naar een vogeltje staan te kijken en daar helemaal in op gaan. Milan zegt “even zwaaien naar die mensen” en hij toetert, hij begint hard te lachen, “zo vogeltje is weg”. Ik vertel het verhaal over de Grizzly beer en de wolven. Milan geeft gas naar het informatie centrum om daar verhaal na te vragen.

Als we bij het informatie centrum komen, vertelt de Ranger inderdaad dat er bij The Narrow een dode Bizon ligt vanaf dinsdag en dat het karkas er vanmorgen nog was en dat de Grizzly daar ook nog is. Hij vertelt Milan ook dat hij een klein stukje verder moeten rijden tot Alum Creek, want daar zaten vanmorgen 5 wolven, die waren daar aan het spelen. Hij geeft als advies om eerst de wolven te spotten en daarna de Grizzly beer want die gaat nergens heen omdat het karkas er nog ligt. Dus Milan komt  naar de auto gerent en is helemaal happy op naar de wolven en de Grizzly.

We kijken op de kaart waar we heen moeten en houden de bordjes in de gaten, we hebben niet door dat we voorbij de Narrow’s rijden waar de Grizzly zou zitten. Als we een hele hop mensen zien staan stoppen we en parkeren de auto. We lopen het veld op en vragen aan een man wat hij door zijn verrekijker ziet. Hij vertelt dat hij 3 beren ziet een ligt er en de andere 2 lopen. Wij kijken ook door onze verrekijker, we zien iets liggen maar Milan denkt dat het geen beer is, maar goed kan hij het niet zien het is erg ver. Na een poosje gaan we weer weg, maar een klein stukje verderop staan mensen op een bult met een telescoop. Milan gaat vragen wat die zien, en een mevrouw zegt “kijk maar door de telescoop dan kan je het zelf zien”. Maar dan ziet Milan 2 grote zwarte wolven koppen, ze liggen heerlijk in het gras te pitten. Ik en Jade mogen er ook doorheen kijken, ja hoor wij zien ze ook de ene wolf heeft zelfs een wit vlekje op zijn kop, wat gaaf is dat. Jade is zo blij, want die wilde ze graag zien de wolven. Ze roep nog het is niet alleen een speciale dag voor Monique maar ook voor ons 2 wolven op haar verjaardag gezien HaHa.

We rijden weer verder, we komen er achter dat we net niet bij de Narow stonden maar bij Alum Creek, “verdorie” zegt Milan dan zijn we voorbij de plek gereden. Dan maar even terug, dus we rijden terug. Als we bij de Narow aan komen vertelt een man net dat hij al een poosje heeft gezocht maar geen Grizzly heeft gezien. Wij zetten toch onze stoelen buiten omdaar te lunchen en te kijken. Milan scant het stuk wat we kunnen zien, en dan ziet hij het karkas liggen. Maar er is geen Grizzly te bekennen. Hij twijfelt ook of het karkas wel van een Bizon is geweest en niet van een Hert. Oma zegt “of het nu een Hert of Bizon is je verwacht toch dieren erom heen?” ik zeg “die zijn verzadigd van de Bizon” Oma “ja hoor dat zal” Milan “natuurlijk kan dat als wij vol zitten gaan we toch ook niet door eten als het gratis is?” Oma “dat is ook weer waar. We zitten heerlijk in de zon onze botterham op te eten. Jade vind het heerlijk om haar eigen momentje te pakken en gaat haar botterham in de auto op eten.

Maar al snel wordt ons rust verstoord, er komt een bus Chinezen aan. We moeten vreselijk om ze lachen. Hoe poseren op de foto enzo. Wij deden van de week dieren geluiden na, en we vertelden aan Oma dat Danielle heel goed een kalkoen na kan doen. Ineens zeg ik “die chinezen praten zo luid en snel het lijken net kalkoenen HaHa” Oma kom niet meer bij van het lachen en vraagt “heeft Danielle veel chinezen als vrienden” HaHa. We liggen helemaal ineen deuk om die maffe chinezen wat een volk is dat. Dan gooit er een chinees zijn branden sigaret op de grond en hij trapt hem niet uit. Milan spreekt hem aan om hem uit te maken, maar die chinees snapt hem niet, maar door zijn gebaren naar de sigaret pakt hij hem op en neemt hij hem mee naar de bus, hij buigt nog wel even naar Milan. Milan ziet dat hij er nog een haaltje van neemt en dan mee de bus in loopt. Waarschijnlijk gooit hij het in de chemisch toilet van de bus en zegt de bus straks BOEM. HaHa. Jade komt de auto uit en vertelt dat ze smaakelijk heb zitten kijken naar die Chinezen hoe ze poseren enzo. Ze had ons niet gehoord maar wel grappig dat zij het zelfde deed als ons. Ze vertelt “er liep een chinees langs en keek naar mij en ik riep HI naar hem” lekker ding.

We pakken onze spullen in en gaan richting Lammar Valley rijden. Onderweg stoppen we bij Canyon Village om te tanken, “voor de zekerheid” zegt Milan. We stoppen daarna weer bij Tower Falls. Jade doet net alsof ze slaapt want ze hoort ons kletsen over wandelen, maar Milan zegt “zullen we eerst een ijsje halen” en Jade doe haar ogen open, daar wil ze wel wakker voor worden. Dus we lopennaar binnen om eerst een ijsje te halen. Ik hoef niet dus ik loop een rondje door de Generale Store, Oma pak haar ijsje aan en loopt ook de Generale Store rond, Milan en Jade lopen met hun ijsje naar de kassa en rekenen af, maar Oma is er niet bij dus die mevrouw rekent er maar 2 af. Oma Oma toch, ze zegt “lekker hoor gratis ijs” HaHa.

Jade heeft geen zin om de berg op te lopen en naar de Tower Falls te kijken. Oma vindt het ook niet erg als ze niet hoeft, dus Milan en ik gaan samen. Na 2 minuten staan we bovenop de berg, we kunnen naar benende lopen naar het riviertje en dan de Tower Falls vanaf daar te zien, maar dat duurt 2 lopen en Oma en Jade denken dat we zo terug komen. We besluiten te kijken vanaf dit punt naar de Tower Falls en dan terug te gaan.   

Als we weg rijden vraagt Jade of ze uit het dakraam mag om te kijken naar de hertjes, Milan vind het goed. Maar als we de bocht omgaan komt de Ranger ons tegemoet rijden en ziet Jade uit het dakraam, Milan ziet gelijk uit zijn buitenspiegel dat ze omdraait en haar alarmlichten aan doet, hij zet zijn auto gelijk aan de kant omdat hij weet dat het voor ons is. En inderdaad ze komt naar ons toe en we krijgen een bekeuring. Balen maar het is niet anders, we deden dit vaker terwijl we een Ranger hadden gezien, maar toen stonden we naar de dieren te kijken en reden we er stapvoets doorheen, nu reed hij ook rustig maar toch mag het niet.

We rijden naar de off road weg naar Slough Creek, op de off road weg komen we heel veel Bizon’s tegen. Het zijn grote open velden, we stoppen om met de verrekijker te kijken of er nog meer te zien is. Er staan nog meer mensen te scannen, maar het zijn alleen maar Bizon’s. We besluiten door te rijden tot het einde. Als we daaraan komen twijfelt Milan of dit het is wat die Mevrouw vanmorgen vertelde, want het bord geeft aan dat het wel een stukje lopen is. We kunnen nog een stukje door rijden, er staat een man midden op de weg met zijn verrekijker naar de berg te kijken, Milan stapt uit om te vragen wat hij ziet. De meneer vertelt dat hij een berggeit ziet, ook leuk omdat te zien. Milan vraagt of hij weet of we hier goed zijn voor de openvlakte vanaf een berg, maar de meneer weet het niet.  Hij is ook druk opzoek naar de wolven, Milan vertelt hem waar wij ze gezien hebben en hij zegt dat is vlakbij waar ik overnacht. Milan kletst nog even met die meneer en dan rijden we een klein stukje verder. Maar we komen op een RV plaats uit, we draaien om en besluiten toch die wandeling te doen naar de berg top.

Als we eraan beginnen komen we 2 jongens tegen en vragen of dit is wat we denken dat het is. Het klopt, ze vertellen dat het er heel mooi is. We vergeten te vragen of het ver lopen is. Oma krijg al snel last van de klim, de hoogte, ze baalt. Milan loopt met de stoelen om zijn rugzak gebonden, dus ik zeg “loop jij maar met Jade door dan komen wij er achteraan”, Milan doet dat en ik blijf bij Oma. Maar Oma baalt er zo van en wil dat ik door loop, maar ik laat haar niet alleen in het bos met alle dieren. Ze zegt “het is voor jou alleen maar slenteren en zo krijg je weer last van verstijving” “ik laat je niet alleen” zeg ik. Ze zucht diep “dan ook niet zeuren dat je niet lekker gewandeld hebt” “ja ja komt goed”. Ik moet een beetje lachen om Oma omdat ze het gewoon zwaar heeft en zo kan mopperen dan HaHa. Ik weet dat ze het zo niet bedoelt en dat ze dit ook zo graag doet, ze baalt gewoon voor zichzelf en voor ons.

Dan zie ik Milan en Jade staan en zegt “we zijn er bijna” “gelukkig” zegt Oma. Maar als we bij hun aankomen blijkt dat we er nog niet zijn. Oma gaat op een steen zitten en rust uit. Ze moppert “als dit nog ver is dan kap ik”. Er komt een man aan lopen met zijn zoontje, ik vraag of het nog ver is naar boven, hij zegt “nog 25 minuten omhoog lopen en dan ben je er”. Oma zegt “dan ben ik dood”, ik zeg “laten we dan maar terug gaan” Oma “nee geef mij de sleutel van de auto wacht ik daarop jullie” Milan zegt “nee mam ik laat je niet alleen gaan” Oma “dan loop ik toch achter die meneer en zijn zoon aan ben ik ook niet alleen” Jade “doe niet zo eigenwijs Oma we gaan met zijn alle naar beneden punt uit” Oma “oke dan”. We lopen terug naar de auto en besluiten een stukje terug te rijden en daar over de open vlakte te gaan kijken.

Als we daarheen rijden ziet Milan iets, hij stopt om door de verrekijker te kijken. En inderdaad ziet hij het goed, ik en Oma kijken ook door de verrekijker en we denken allemaal dat het een zwarte beer is. Want een Bizon staat hoger op zijn poten, maar duikt hij achter de heuvel. We rijden verder om op een plek te gaan staan om hem weer te zien. Maar helaas we krijgen hem niet meer te zien, we denken dat we wat zien, maar dat is wel een Bizon. We rijden terug naar de hoofdweg van Lamar Valley.

We zien allemaal mensen naar een rots kijken, die zien een nest van een roofvogel. Ze is haar jongen aan het voeren, ze vliegt van het nest naar het nest, de jongen zien we af en toe boven het nest uit komen. Ook wel gaaf om te zien. We besluiten om naar het motel te gaan, want dat is nog 2,5 uur rijden door de bergen. We zien onderweg allerlei kleuren  in de bergen, ze noemen het de Rainbow Senicdrive. Als het donker wordt valt Jade in slaap. We komen om 21.00 uur aan bij het Motel en gaan douchen en naar bed.

Dag 30

Het is vandaag Jade haar verjaardag, ze wordt wakker met allemaal lieve berichtjes, ze is er heel blij mee. We doen lekker rustig aan, op ons gemak ontbijten. Na het ontbijt gaat Milan een taartje met Jade halen. Oma en Ik hangen een slinger op de deur buiten. Als ze terug komen dan is Jade blij met haar slinger. We halen thee en koffie zetten de stoelen buiten neer, we maken een tafel van de koelboxen en Jade snijd haar taart aan. “Een stukje voor Mama dan voor Papa en een stukje voor Oma, zo het komt precies uit” zegt Jade, wij moeten lachen want wij hebben een puntje en zei de helft van de taart.  We eten het taartje heerlijk op, hij is alleen heel machtig. Dus we zitten snel vol. Jade en Oma maken nog een tekening en Milan en ik gaan even samen een rondje lopen over de herdenkingsplek van de militairen uit Cody. Dat staat voor het motel. Als we terug komen gaan we naar het stadje Cody om te shoppen, dat vind Jade zo leuk.

Het stadje is erg leuk, Oma vindt de antiek winkels leuk, Milan krijg de smaakt te pakken als hij kentekenplaten van de Staten waar we geweest zijn zien. Die wilt hij in zijn buitenkeuken ophangen. Dan krijgt Jade honger, we gaan bij het Irma Hotel op het terras zitten, we bestellen een thee en koffie met doritos. Jade vind het heerlijk. Als we klaar zijn lopen we langs allemaal leuke winkels, Jade ziet een Cowboy hoed en jurk, ze past hem, voor vanavond mama alsjeblieft. Ik vindt de zwarte hoed mooier maar Jade de roze. Dus ze neemt de roze,want ze mag zelf kiezen, dat vind ik wel moeilijk dat ze een eigen smaak krijg. Ze vraagt of ze het gelijk aan mag houden, en dat mag. Ze loopt de winkel uit als een echt Cowgirl samen met de Amerikaanse vlag gaat ze op de foto. Ze heeft het heerlijk naar haar zin.

Intussen is het tijd om naar het restaurant te gaan. Het is een Cowboy restaurant, met cowboy muziek en lopend buffet. We komen binnen en gelijk komt een Cowboy naar Jade “he mooie Cowgril” en ze gaat met hem op de foto. We vertellen dat Jade jarig is en ze vragenwaar we vandaan komen. Hij brengt ons naar onze tafel, het zijn allemaal picknickbanken aan elkaar. Er zit een Amerikaanse man en vrouw tegen over ons, Milan praat tijdens het eten met hem over het leger. De meneer heeft ook in het leger gezeten en heeft een tijdje in Antwerpen en Duitsland gewoond. Erg leuk gesprek. Na een Half uur, beginnen de Cowboys te zingen en te spelen. Ze roepen nog om dat Jade jarig is en ze gaat staan en iedereen klapt voor haar. Super gaaf, Jade zit met grote ogen te kijken en met grote oren te luisteren. Ze vind het geweldig. De Cowboys maken er een echte show van. Na ander half uur stopt het en gaan we naar de Rodeo, dat zit erbij.

Jade wilde ook graag naar de Rodeo, Ik zelf was ook benieuwd. Iedereen vindt het gaaf. Oma vindt het zelfs vakwerk, maar ik vind het toch wel zielig voor e dieren. Maar dat is niet zo de dieren hebben het hier erg goed. Ze beginnen met wilde paarden die in een groep over het veld rennen, daarna komen de man die op een wild paard zitten, het paard gaat steigeren en de man moet er op blijven zitten, het is een wetstrijd wie het langste erop blijft, op een bord wordt de tijd aangegeven.

Na de wilde paarden komen de mannen met hun eigen paard en laten ze een kalf los die moeten ze vangen met een lasso, ook weer hierbij wie het snelste is heeft gewonnen. Als ze het kalf vangen met de lasso dan moeten ze het kalf ook op de grond leggen en met drie poten vast binden, na een paar seconde komen er ander Cowboys die het kalf los laten en het kalf loopt gelijk naar het openstaande hek. Als de mannen geweest zijn komen de vrouwen, die hoeven alleen het kalf te vangen met de lasso. Toch is dat nog best moeilijk want er zijn er best veel die mis gooien. We krijgen ook nog kinderen te zien die met een lasso gooien. Dit vind ik wel leuk, maar dat kalf vast binden dat vind ik niet leuk, maar de rest vinden dat vakmanschap.

Dan mogen de kinderen uit het publiek het veld op, ze mogen achter de kalven aan rennen. Jade doet  dat niet, die kijkt van een veilige afstand. Er komt ook nog een grappig iemand op het veld die allerlei dansjes doet. Als dat geweest is komen de vrouwen met hun sprint paarden, ze moeten om 3 tonnen rennen en weer terug, wie de snelste tijd heeft gewonnen. Ook meisjes van de leeftijd 10 tot 15 doen eraan mee. Dit is wel mooi om te zien.

Als laatste komen de mannen op een wilde stier het veld op, ook weer wie het langste erop blijft. Maar dat houden ze niet lang voor. En bizar hoe die stier daarna nog reageer. De 2 Cowboys op hun paard proberen een ophol geslagen stier te vangen met hun lasso om ze terug te brengen naar hun hok. Knap zoals ze dat doen, want sommige stieren zijn zo eigenwijs, die komen weer los van de lasso of gaan in de ankers en dan moet het paard zo’n stier trekken. Om 22.00 uur is het afgelopen, we lopen naar de auto en gaan naar het motel lekker slapen. “Het was een topdag mam” zei Jade nog.

Dag 31

Het einde nadert helaas, we hebben geen gevoel dat we al bijna 5 weken onderweg zijn, het lijken er wel 2. We worden om 08.00 uur wakker, Milan baalt want hij had gehoopt eerder wakker te zijn, want we moeten vandaag 800 km rijden naar St. Marry. Ik maak ontbijten met fruit pakketje, Jade vraagt of ik de paprika en de komkommer ook wil snijden zodat ze die ook kan op eten. Daarna pakken we in en om 09.10 uur rijden we weg, Milan had uiterlijk 09.00 uur in zijn hoofd dus we liggen redelijk op zijn schema HaHa. We leveren de sleutel in en vertrekken, dag Cody. Super plaatsje geen spijt dat we hiervoor nog uit eindelijk hebben gekozen.

We zijn nog maar even onderweg en we beginnen met zijn alle aan een spelletje. Milan stelt voor om dieren te benoemen en de laatste letter van het woord word de beginletter voor de ander. Jade vindt het super, ze komt met dieren namen super goed, uiteindelijk wint zij ook nog. Maar het 2e spelletje verliest ze en dan is ze net als haar papa chagrijnig, het klopt dan niet enzo. We liggen helemaal in een deuk met zijn allen. Na een uurtje of zo zijn we er klaar mee, Jade gaat een spelletje op haar tablet doen samen met Oma. Ik zit relaxt, ja en Milan kijkt naar de weg, want de rest doet de auto zelf hij hoeft alleen maar een beetje bij te sturen meer niet op deze rechte stillen weg, er is weer geen verkeer te verkeken.

BAM, dat was een harde klap, Milan roept dat was een vogel die tegen de gril aan vloog en op de motorkap klapte. Gelukkig een vogel en geen hert of zo. En dan hebben we ineens 4 auto’s voor ons rijden, Oma roept “er is file” HaHa.

We komen na 5 uur aan in Great Falls, Milan gooit de tank vol en vraagt of er een Subway is want we hebben trek in een broodje gekregen. Die is er, dus we rijden er heen, Milan bestelt een broodje bal en een broodje tonijn, Oma een broodje tonijn, Jade een kinderpakket met een broodje ham en tomaat en ik een broodje kipfilet. We smullen ervan, maar ik wil eigenlijk snel weg, want de tafel plakt heel erg en als ik ergens vies van ben is het een plak tafel. Dus we staan op en lopen naar de auto. We pakken wat drinken uit de koelbox en rijden verder.

Dan komen we in een Indianen dorpje, je ziet het gelijk het is een grote klerenbenden. De straten zijn bevuilt, allemaal kroten langs de weg inplaats van gewone huizen. Overal een grote vies benden. We zien een supermarkt en we hebben nog wat nodig voor vanavond en morgen, want dadelijk zitten we weer in Glassier er daar heb je weinig tot geen supermarkten. We kopen onze spullen en gaan gauw weer weg, die Indianen zijn hele schuwe, (voor mijn gevoel) onbetrouwbaar, ik heb een raar gevoel bij die mensen.  

We rijden weer verder, dan zien we dat we het slechte weer tegemoet gaan.  De bergen zien zwart. Natuurlijk wij komen aan en het gaat onweren. Maar het valt nog mee, we pakken de auto uit en gaan even rustig zitten. Ik loop een rondje met Jade over de Koa, waar het zwembad, de speeltuin en voor je was te wassen. Daarna lopen we terug en maak ik een pannenkoekje. Milan, Jade en Oma krijgen een irritante bui. Dus ik luister niet laat ze maar even gek doen die mafkezen.

Maar dan zien we de donkere wolken over de bergen heen kruipen naar ons toe. Niet alleen van 1 kant rond om ons zijn er bergen en overal kruipen de wolken erover heen. Wel heel bijzonder omdat te zien, gaaf en spannend. Milan zegt “het gaat hier zo flink los”. En hij heeft nog niet gezegd of heel de vallei waar wij in zitten is donker van de wolken, en dan BOEM een enorme klap en flits niet normaal, we horen iedereen op de Koa roep WO WO en heel veel kinderen huilen waaronder Jade. Die kruip met papa in bed van angst. Er komen ook nog hele grote hagelstenen naar beneden, maar hopen dat de auto geen poffertjes pan wordt. Maar gelukkig stop het snel met hagel en gaat het over in regen.  

We besluiten om vroeg te gaan slapen want buiten bij het haardje zitten dat wordt hem niet. Iedereen is moe van de lange reis. Welterusten.

Dag 33

Vannacht hoor ik rond middernacht een enorme klap op de veranda, ik schrik me rot en maak Milan wakker. Ik zeg “er is iets op de veranda” we horen getrippel. Ik kijk uit het raam en ziet dat er een wolf rustig omdraaid en weg loopt. We konden gisteren avond de vaat niet doen vanwege de onweer, dus hadden we het in een emmer en op de veranda laten staan voor de volgende ochtend. Ik zeg tegen Milan “moeten we het naar binnen halen?” want ik scheet in me broek, Milan zegt “nee joh dat hoeft niet” “Oke” en ik kruip me bed weer in. Maar na een paar minuten zeg ik tegen Milan “wil me helpen het naar binnen te halen want ik kan er niet van slapen” met een diepe zucht helpt hij me. We zien de wolf niet meer, maar puff wat was dat spannend. We kruipen weer in bed om verder te slapen, want Oma en Jade hebben er niets van mee gekregen.

Gelukkig slaap ik wel lekker daarna en ik wordt pas om 07.30 uur wakker. Ik ga lekker in het ochtend zonnetje zitten, en al snel wordt de rest ook wakker. We ontbijten met elkaar en gaan daarna naar Many Glasier voor een heerlijke wandeling door de bossen langs de meren met uitkijk op de Gletsjer.

Als we door de pas gaan rijden we al langs een meer, Lake Sherburne. Dit meer loopt over in een beek, met aan het einde een waterval, Apikuni Falls. We stoppen om te kijken, we klimmen naar beneden om er heel dichtbij te kunnen komen, natuurlijk moeten we wat klimmen over de rotsen. Maar heel moeilijk is het niet, Oma en Jade klimmen ook mee. Het is er erg mooi, de watervallen met achter de watervallen de bergen op de achter grond. Na een uurtje rijden we naar het Ranger Station, we vragen welke trail het minst zware is. Ze vertelt ons dat de Swiftcurrent Nature Trail erg mooi en vlak is. Milan vraagt of er wilde dieren zijn waar we vooruit moeten kijken, ze vertelt dat er Beren zitten en Elanden. Ze zegt “blijven praten met elkaar daar lopen de beren van weg en geef de Eland de ruimte, dan is er niets aan de hand”. We besluiten deze Trail te gaan doen, we komen gelijk in het bos langs Fishercap Lake. We letten op sporen van dieren, we zien sporen van Herten, beren die door het hoge gras liepen enz., ook zien we heel veel mooie bloemen.

Na 1.8 mile komen we bij Redrocks Lake, we besluiten daar onze boterham te gaan eten. We zien aan de overkant van het meer de waterval van Redrocks. Heerlik rustig met een klein windje en een heerlijk zonnetje genieten we van het uitzicht, jade gaat naast een man zitten die met zijn verrekijker vogels aan het spotten is, en als hij ze spot, vinkt die ze af in zijn vogel boek. Na een 15 minuten komen er 2 vissers aan lopen, die vertellen aan de man met de verrekijker dat er aan de overkant op de berg een grizzly beer met 2 jonge zijn. Wij horen alleen grizzly beren meer niet, maar als Milan die mensen ziet kijken door hun verrekijker gaat hij er naar toe om te vragen wat ze zien. En dat vertellen ze hem dat ze de grizzly beren zien spelen, Milan kijkt ook en ziet de beren. Onze verrekijker is niet zo heel goed om zo ver te kijken, maar gelukkig zien we het wel. Eindelijk, we hebben ze gezien in het wild. We besluiten na een uurtje verder te gaan wandelen, naar de watervallen van Redrocks. Als we daar aankomen klimmen we weer op de rotsen om nog dichterbij te kunnen komen. Milan en ik gaan tot de top klimmen, Oma en Jade halvewegen. Milan gaat zelf naast de waterval zitten op een droge steen, echt een mooi uitzicht over de Redrocks Lake.

We besluiten nog verder te lopen naar de volgende Lake, Bullhead Lake. Dan komen we in een dicht begroeide bossen, de struiken komen langs onze benen. Milan vind een wandelstok om soms ruimte te maken, het is best wel spannend want we weten dat hier beren zitten. We praten gewoon met elkaar en we komen genoeg mensen tegen. Iedereen zegt gedag tegen elkaar en wij ook, zelf Jade zegt tegen iedereen “hello”. Ze vind het wel spannend en vraagt heel veel, Milans hand laat ze bijna niet los.

Dan komen we mensen tegen die ons aanspreken, ze vertellen ons dat ze een beer gehoord hebben aan de rechterkant op de berg, ze hebben hem niet gezien. Milan bedankt hun voor hun info en we lopen verder. Milan is heel alert, wij lopen achter hem, want hij loopt voorop. “Stop” zegt hij zacht en hij zet zijn vinger aan zijn mond, hij geef daar mee aan dat we zachtjes moeten doen. Jade doet hem na en zet ook haar vinger aan haar mond en gebaar dat we zachtjes moeten doen, HaHa. Milan heeft een Eland gezien, hij is heerlijk aan het eten van de bomen. Hij zet zijn grote lippen aan de tak en met zijn tanden trekt hij de blaadjes eraf. Wat een groot dier, echt heel bijzonder omdat van dichtbij te zien. Ik maak foto’s en Milan zegt “kom we zijn veel te dichtbij”. We gaan achter een boom even naar hem kijken hoe hij door de struiken en bomen heen loopt. Milan zegt “die mensen hadden geen beer gehoord maar deze Eland”. Jade vind het fantastisch en is helemaal op gewekt.

Jade vraagt wel steeds aan Oma of het wel gaat. Onderweg geeft Jade aan om te willen stoppen, omdat ze moe is, maar ze is niet moe maar ze denkt dat Oma het niet trekt. Wij zeggen dat we door gaan en dat is goed, Oma geeft aan dat ze lekker vind en dat het goed gaat. Jade zegt “Pap, Oma is nog een keer gestopt om uit te rusten, die andere keren lukt het haar niet nu wel”.

Dan komen we weer mensen tegen, groepje jongens. Ze waarschuwen ons niet verder dan Lake Bullhead te lopen, want op een paar meter voor de jongens zat er een grizzly beer met 2 jongen, ze hadden hun berenspray al in hun handen. We vragen nog even voor de zekerheid of we wel naar het Lake kunnen, ze geven aan daar veilig te zijn. Dus wij lopen verder naar het meer, maar verder gaan we gewoon niet.

Als we na een paar honderd meter bij het meer uit komen gaan we daar lekker zitten. We trekken onze schoenen uit en doen de voetjes in het water, even af koelen. Wo dit water is ijskoud, maar wel lekker. Ik was het zweet van mijn benen, armen en gezicht af, dat is lekker. We zien meer mensen rond om het meer komen. We horen ook in de verte mensen gillen “een Beer”. Milan zegt “laten we zo terug gaan lopen, want het is ongeveer 2 uur terug lopen en het is al 15.30 uur en vanaf 17.00 uur kon het weer gaan onweren”. Dus wij trekken onze schoenen aan en gaan terug lopen.

Jade en Milan lopen voorop, ze hebben een lekkere looppas in zitten, maar Oma doet het op haar eigen tempo en wij wachten steeds op haar. We verliezen elkaar geen minuut uit het oog. En dan stopt Milan en zegt “TERUG NU!!!!”, wij doen gelijk wat hij zegt. Hij zegt “ik zag een grizzly beer met 2 jongen het pad oversteken”, we zien aan zijn kop dat hij heel erg geschrokken is. We maken veel geluid, Jade doet een kalkoen en een aap na, daar moeten verschrikkelijk om lachen. Zo bizar, na een paar minuten gaat Milan kijken of we kunnen lopen en dat kan, met veel geluid lopen we langs de plek waar de grizzly beer overstak. We beginnen met elkaar te zingen, Jade blijf tussen door die Kalkoen en aap na doen, heerlijk. Jade heeft het nu mee gemaakt hoe we dat doen, ze is gelijk minder bang en maakt veel geluid. Zelfs mensen die ons tegemoet komen lopen zeggen dat ze goed geluid maakt. Milan vertelt wel aan de mensen die ons tegemoet lopen dat hij de beer gezien heeft. Iedereen loopt door en bedanken hem voor de waarschuwing.

Als we weer een stuk verder zijn zegt Oma “nu ben ik total loss, mijn accu is op”, we rusten even uit. Jade zegt “Oma ik ben trots op je dat je zoveel en zo ver heb gelopen en dat je het vol hou”, ook zgt ze “Oma jij loopt achter ons aan omdat jij langzaam loopt en als we dan stoppen moet jij blijven lopen want wij stoppen om op jou te wachten” Oma ligt in een deuk om Jade, ook bedankt ze Jade dat ze zotrots op haar Oma is. Oma zegt “je mag ook trots op je zelf zijn Jade was voor jou ook ver” Jade “ja Oma, want ik ben al 8 jaar en deze benen zijn al 8 jaar actief, puff”. En weer komen we niet bij van het lachen. Beide hand, met een pet op haar hoofd, rugzak op haar rug en de wandelschoen aan loopt ze voor op, “Kom op we gaan, doe mij maar na dan komt het goed”. We zien onderweg ook veel stenen met van die bankje en mos erop, Jade zegt “stop iedereen, dit zijn elvenbankjes en het groenen zijn hun kussentjes” “Ja ja Jade”, Jade “het is echt waar hoor” en ze maakt haar eigen sprookjes verhaal erbij, geweldig.

Ik moet nodig plassen en van dat hele langzame lopen krijg ik pijn in mijn rug, dus ik besluit de laaste paar honderd meter door te lopen. De rest blijft bij Oma die voetje voor voetje vooruit sleept. Milan en Jade plagen haar ook een beetje met kom op slak je bent er bijna. Als Oma de finish haalt zeggen Milan en Jade applaus voor Oma goed gedaan. Maar Oma gaat gauw naar de wc, want die moet de hele terug weg al.

Oma wil graag koffie en Jade een ijsje, Milan wil graag naar het hutje om eten te gaan koken, dus dan maar koffie en ijs op de Koa. We trekken onze schoenen uit en onze slippers aan en rijden terug. Bijna aan het einde staan mensen met een verrekijker naar de berg te kijken, Milan stopt en vraagt wat ze zien, een zwarte beer. Terwijl ze erna wijzen zien wij hem ook met het blote oog, Jade wordt helemaal wild en roept “Oma Oma een zwarte beer ik zag hem hij ging staan” Oma komt aan gelopen, maar niet snel genoeg, de beer duikt achter een bosje. Wie zien wel dat hij een boom beweegt. Dan loopt hij door, dus ik, Jade en Oma lopen ook een stukje door in de hoop dat we hem nog even zien. Maar dan roept Milan “snel hier ik zie hem weer” ik en Jade rennen naar heb toe en Oma loopt rustig, Milan zegt “ma rennen dan zie je hem ook” maar Oma kan niet meer na deze dag. Dus mist ze de beer weer en nu is hij echt weg, want we blijven nog even staan maar helaas laat hij zich niet meer zien. Hij was onwijs groot, groter als in Bear Country.

We zijn wel blij, we hebben een top dag gehad, mooi weer, een heerlijke wandeling, de Eland en de beren gezien. Als Milan het eten klaar heeft hebben we het er aan tafel nog even over, Jade praat er ook vol over. Echt weer een top dag, wel jammer dat het de laatste dag Amerika is, morgen naar Galgary en dan de dag erna vliegen we weer naar huis, om 18.30 uur en dan zijn we donderdagmiddag op Schiphol. We hebben geen zin om naar huis te gaan, alleen Jade die wil graag naar Sjuul, maar als Sjuul hier was dan wilde ze ook niet weg.

Het is nog een heerlijke avond, dus Milan maakt een kampvuur en we zitten lekker warm bij het vuur nog lekker na te genieten van de dag. Als het vuurtje bijna uit is gaan we douchen en naar bed. Morgen onze spullen weer organiseren, de was wassen voor we vertrekken.

Dag 34

Wat een nacht iedereen heeft slecht geslapen, ik ben de enige die redelijk geslapen heeft, het duurde alleen lang voordat ik in slaap viel, Oma heeft de hele reis beleefd en baalt dat het afgelopen is, Milan is veel wakker geweest ook door het einde en Jade heeft de hele nacht liggen dromen ze wordt ook wakker met een of ander vaag verhaal en haar hele bed is zeik nat, in haar bed geplast. Dat vage verhaal is dat ze vannacht eruit is geweest naar de wc, met haar zaklamp die ze uit de auto heeft gehaald, wij vragen ons af waar ze de sleutel vandaan heeft gehaald want die lag op een plankje, maar zij is zeker van de zaak. Ze trekt iets schoons aan en gaat op mijn plek liggen, want ze is beroert wakker geworden, huilen mopperen.

Ik begin alle spullen op te ruimen en te verdelen in de koffers. De was naar de wasmachine enz. Milan is in tussen ook komen helpen, Oma en Jade maken een ontbijtje, dus we gaan voor de laatste keer aan de picknick tafel ontbijten in het ochtend zonnetje.

We vertrekken om 11.00 uur naar Canada, met een traantje in onze ogen verlaten we het mooie bijzondere land. Een land met zoveel verschillende natuur, bergen, rotsen, dieren, stadjes en lieve mensen. Als het aan ons ligt gaan we snel weer terug. De Rocky Mountains en de uitlopen ervan Glacier, Yellowstone, Grand Teton, Custer, Cody en Gunnison waanzinnig mooi geen woorden voor. Utah is ook erg mooi, Moab, Bryce, Zion en Capitol Reef maar de Rocky’s hebben wel onze voorkeur.

 We rijden nu via de snelweg naar Galgary, onderweg rijden we via Macleods. Ineens zegt Milan “he daar heb je dat Amerikaanse Hotel weer waar we de heen weg daht dat we daar konden overnachten” “ja” roepen wij Milan “dan zit daar ook dat restaurantje waar we toen in de avond hebben gegeten, zullen we daar gaan lunchen?” Oma “super leuk” Ik “dan beginnen we op nieuw haha” Oma “ja gewoon weer opnieuw de reis beginnen” Jade “nee ik wil naar Sjuul weten jullie wel hoe erg ik haar mis!”. We draaien om en gaan lunchen bij Macleods restaurant, de serveerster van toen is er niet jammer, maar Jade weet precies nog waar we zaten en wat er daar gebeurde grappig dat ze zoveel onthoud.

Na het eten rijden we ook nog langs het Motel waar we toen onverwachts gingen slapen, grappig. Het is nu echt het einde en niet het begin. We rijden weer verder, wat een drukte rond om Galgary niet normaal. Oma zegt “dit heb ik nu echt niet gemist” ik “weg met de rust”. We komen zelfs in de file terecht dat hebben bijna al die tijd niet mee gemaakt, ja een file van 4 auto’s HaHa. Als we aankomen in Galgary geeft de tomtom aan dat we er zijn, maar we kijken tegen een zandveld aan, “Humm, ik denk dat het Hotel nog gebouwd moet worden”zegt Milan. Naast die zandveld ligt de snelweg en daar naast staan hotels, misschien moeten we daar zijn HaHa. We rijden terug naar de weg en de tomtom herberekend de weg, dan komen we weer op de snelweg uit en wat zien we daar…. het hotel langs de weg en we rijden er gewoon voorbij omdat er geen afslag is. De wegen zijn hier allemaal verandert de tomtom is de weg kwijt HaHa, op gevoel gaan we naar het hotel. En het lukt ons nog ook yoepie. Als we bij het hotel komen zien we dat het echt maar net geopend is. En dat er rondom hotels gebouwd worden. Achter het hotel ligt het vliegveld van Galgary.

We krijgen de kamerpas, we zitten op de 4e verdieping kamer 440. Als we op de 4e verdieping aan komen ruiken we nieuwe vloerbedekking, het is echt net open heerlijk zo’n nieuw hotel. Als we op de kamer komen zijn we gewoon een beetje verbaasd zo lux en mooi, heerlijke bedden. Als dat geen lekker slapen wordt dan weten wij het ook niet meer. Vanuit de kamer kijken we zo op het vliegveld we kunnen de vliegtuigen vanaf het bed zien opstijgen en landen, super leuk om te zien. We hebben ook een grote heerlijke douche dus daar gaan we straks is even van genieten.

We besluiten om nog even langs Cruise Canada te rijden voor informatie over de campers. Als we daaraan komen vragen we of we in een C19 en een C25 mogen kijken. Milan probeert de bedden uit of hij goed kan slapen vanwege zijn lengte, het is er groot genoeg ervoor. Jade heeft aangegeven heel graag toch eens met een camper te gaan. Maar de campers zijn best prijzig, dus we moeten nog even over na denken voor een volgende keer , maar de info die hebben we nu.

Dan rijden we terug naar het hotel om lekker te gaan zwemmen met Jade, Milan met Jade spelen in het bad en ik ga in de heerlijke hottube, Oma onder de heerlijke douche, zo de relax stand is aan. Al snel heeft Milan er genoeg van, want er zijn 4 gillende kinderen aan het zwemmen, we komen er niet boven uit. Maar Jade heeft al weer contact gemaakt met een meisje, dus ik blijf bij haar en Milan gaat terug naar de kamer voor rust. Als Jade honger krijg gaan we ook naar de kamer, we douchen en  gaan daarna voor de laatste keer bij Dennys een hapje eten om het af te sluiten.

We hebben niet veel honger, dus ik neem een klein ceasersalade, Milan en Oma delen een nacho (want dat is echt te veel voor 1) en Jade neemt kipvingers. Oma en Milan bestellen er ook nog een milkshake bij, als de serveerster de milkshakes komt brengen krijgen ze het in een glas met een koelende beker er naast met de rest, ze geeft er een extra glas bij zodat we kunnen delen HaHa, ze had ons door dat wij zo’n hele milkshake niet op konden, ik en Oma hadden aardbeien, Milan en Jade de chocolade. Super lief van die serveerster, ze vertelt aan Jade dat ze een gelukkige dame is want ze eet vandaag gratis. Als de serveerster onze tafel afruimt, vraagt ze aan Jade of ze klaar is en of dat ze vol zit, Jade verstaat haar en geeft antwoord met “yes”. Bijna 5 weken hier gaat Jade de taal al lekker begrijpen. In de auto zegt ze nog tegen ons “ik verstond gewoon wat de serveerster zei” en ik zeg “kan je tegen Sjuul zeggen, Hello sjuul, what’s your name?” waarop Jade zegt “mam dat is gek hoe je dat zegt je vraagt” “Hello what’s your name” “en niet Sjuul erin zeggen” Oma begint heel hard te lachen maar ik heb het niet door tot dat Jade het nog een keer uitlegt, ik kom ook niet meer bij inderdaad Jade dat zeg ik verkeert. “echt een beetje dom mama” zegt Jade. Milan komt ook niet meer bij, zo bijde hand geworden die griet.

We rijden langs de tank gooien de auto vol voor morgen naar Edmonton. We vliegen pas morgen om 18.30 uur, dus overdag gaan we nog even langs e walmarkt. Milan heeft op de heen weg daar een pizza steen gezien voor op zijn buiten keuken voor weinig. In Nederland betaal € 40.00 voor en hier CAD 14.95 en dat is om gerekend in euro’s € 9.00 dus dat is de moeite waard.

Dit was ons verslag van 33 dagen door Amerika en een klein stukje Canada rijden. We hebben in totaal 9650 km gereden, dat is aardig wat maar daar hebben wij niets van gemerkt. We hebben een top reis gehad. Ik ben goed uitgerust en voel me een stuk beter, natuurlijk had ik ook wel eens een mindere dag maar over het algemeen heb ik hier zoveel energie op gedaan heerlijk. Milan heeft ook een top vakantie gehad, maar had soms moeite met zijn lichaam dat hij zelf meer wilde dan het lichaam aan kon, hij luisterde er wel heel goed na maar baalde er gewoon van en dat frusterde hem af en toe. Oma ging dood moe weg, vond het spannend om met ons mee te gaan ze hoopt dat het zo zal gaan zoals het is gegaan, ze genoot alleen maar, had veel plezier en luisterde ook goed naar haar lichaam, ze wilde ook meer maar de hoogte deed haar geen goed om actief in te zijn, maar zodra ze wist dat het ook daadwerkelijk door de hoogte kwam wist ze wat ze wel en niet aankon, maar deze manier van reis vind ze top geweldig, ze heeft er de bale van om naar huis te gaan, ze voel zich hier vrij zonder zorgen. Jade heeft het top gedaan, voor iedereen gezorgd, en vooral voor zichzelf, ze was vrij ze deed haar eigen ding ze maakte contact maakt niet uit waar iemand vandaan kwam, ze had super heerlijk grapjes en opmerkingen, en soms een beetje tegen draad maar wij hebben een top kind en we zijn super trots op haar, ze heeft het heerlijk gehad, als Sjuul niet thuis was maar hier dan bleef ze hier zei ze, dus Sjuul ze komt er bijna aan hoor en heeft je veel te vertellen onze avonturier met haar eigen gevulde rugzak op stekker de ze door de mooie omgeving van Amerika. Bedankt allemaal voor jullie leuke reactie en het volgen ik hoop dat jullie er een beetje van genoten hebben om te lezen wat voor spannends we nu weer hebben beleeft, zoals Oma zegt “WAT EEN AVONTUUR”. Groeten uit Amerika en tot donderdag in Nederland.