Canada en Amerika dag 1 t/m 3

Lieve Familie en Vrienden,

Ja hier zijn we dan weer met ons reisverslag. Super leuk dat jullie ons weer willen volgen of willen gaan volgen. Het begon allemaal op zaterdag 9 juli 2016…………………………………………..

Dag 1

We werden net voor de wekker wakker. Even rustig wakker worden want haast is er niet, we worden om 09.30 uur opgehaald door de taxi. Ik (Ingrid) vouw de was nog even op en strijk de kleding (die we de dag ervoor aan hadden), zodat het op geruimd is als we thuis komen. Milan maakt het ontbijtje klaar en mijn schoonmoeder Oma Gon (die ook mee gaat met deze reis), die kijkt toe hoe gesmeerd wij dat doen. Ze zegt nog wel even “wat een team om trots op te zijn. Jullie moeten me zo blijven verwennen dan blijf ik voor altijd hier”, wij dachten gelijk, zo dat gaat niet gebeuren dus…….. Milan zegt “mijn telefoon krijgt een update kan nu even hier niet weg” en ik zei “ik ga even een laatste controle doen in huis” haha. Toen moest Oma Gon alle zware koffers naar de taxibus brengen op de parkeerplaats. Gelukkig was de taxichauffeur erg aardig en hielp Oma Gon, ze keek hem wel heel vriendelijk aan dus de taxichauffeur kon haar dat zware werk niet alleen laten doen HiHi.

Op naar Schiphol, we worden uitgezwaaid door onze lieve buuffies (Sjuul en Maartje). Onderweg doen Oma en Jade een spelletje, Milan klets met de Taxi chauffeur over van alles, en ik, ik kijk uit het raam en rust wat uit. Aangekomen op Schiphol, wat een gekkenhuis als of je gratis kan vliegen zo druk. Maar al snel zitten we aan een broodje en wat drinken te wachten om in te checken. Alles ging vlekkenloos. Groot vliegtuig naar IJsland (daar vlogen we als eerste op). Al snel waren we in IJsland, daar ging ook alles vlekken loos. Het was rustig en we hoefden niet lang te wachten. We staan te wachten bij  Gate 36 wanneer een oudere dame tegen Jade zegt “you are a cute girl” en jade zegt “wat zegt ze”, dus wij zeggen wat het betekent ze trek een gek gezicht en kruip bij me. Vervolgens begint deze mevrouw met Oma Gon te praten en zegt nog een keer tegen Jade “you are so beautiful” en weer duikt ze weg maar zegt nog wel even beleeft “thank you”.

Op naar Canada, deze reis duurde best lang en het vliegtuig was minder comfortabel. Maar geen gekke dingen gebeurt. In Canada aangekomen moesten we lang wachten op de koffers (of duurde het voor ons gevoel lang omdat we moe waren en honger hadden). Eindelijk waren die koffers er, allemaal heel, gelukkig op naar de auto. Milan was erg benieuwd welke auto hij ging rijden. We krijgen een witte Dodge Journey, best groot maar 2 jaar geleden was de auto wat ruimer dus het wordt passen en meten met de bagage. Nou dat wordt toch wel krap, maar we zien het straks wel, eerst wat eten onze maag rommelt. In gecheckt bij het Hotel Holiday Inn, en daarna naar de Mac. We eten daar een beetje en gaan terug naar het Hotel om te gaan slapen. Ingrid ruimt de auto even in en de rest gaat naar boven om te douchen. Net voordat ik klaar ben komt Milan naar beneden, naar de auto. Hij ziet dat er een plasje onder de uitlaat ligt, hij kruipt er onder en ja hoor…….. de auto lekt olie of condens van de airco. Ik en Milan zijn terug gereden naar Airport Edmonton om daar een andere auto te gaan halen. Maar helaas hadden ze geen andere auto voor ons. Wij baalden als een stekker, Milan zegt “dit ga je niet menen,?” De vrouw achter de balie legt uit dat de garage waar alle auto’s in op geslagen worden, gesloten is en dat iedereen naar huis is. Wij schrikken hiervan en vragen en nu? Ze zegt “ vanaf  7.00 uur morgen ochtend is er weer iemand die voor u een andere auto kan regelen, en ik zorg dat hij hier vanaf weet. Voor nu is het de pick-up Nissan Tundra die u even mee kan nemen voor naar het Hotel”. Wij de spullen overgelegd van de witte auto in de truck, ook een super gave wagen maar we hebben geen dichte laadruimte dus alle spullen op de achterbank dus dat gaat hem niet worden met zijn viertjes. Terug in het Hotel is het inmiddels al 22.00 uur locale tijd, dus in Nederland 06.00 uur in de morgen. Oma Gon en Jade liggen prins heerlijk in diepe coma. Milan en ik nog even douche en ook de oogjes sluiten. Weltrusten!!!!

Dag 2

We worden allemaal zo rond 05.00 wakker, we kunnen pas om 06.00 uur ontbijten even wachten dus. Na het heerlijke ontbijt gaan Milan en ik terug naar de auto verhuur op het vliegveld, we kijken wat voor auto’s er nu wel staan en zien allebei de Dodge Durango in het zwart en wit nou zeg ik tegen Milan hier gaan we voor, en Milan zeker weten. Ze waren nog niet open maar lang duurde het niet. Een vervelende, niet goed uitgeslapen, meneer vraagt aan ons of we een auto terug komen brengen? Maar Milan legt het verhaal uit en die meneer had daar nog niets van mee gekregen en was niet zo blij. Hij zegt “I don’t have a car for you”. Maar ik vraag of we niet een van de auto’s konden krijgen die er al stonden, hij legt uit dat die verhuurt zijn en straks opgehaald worden, waarop ik reageer, daar heeft u dan toch nog tijd voor om iets anders te regelen, wij zouden eigenlijk nu al op de weg willen zijn naar onze volgende bestemming. Ja zegt hij, maar de klanten die de auto gehuurd hebben die hebben veel meer betaald dan jullie, dus als ik deze aan jullie mee geef  heb niets staan in de garage dan heb ik weer een probleem, even geduld ik ga contact leggen met de garage wat er nog staat. Dus wij zijn gaan zitten en wachten. Deze meneer was echt niet blij, er kon tegen niemand meer goedemorgen vanaf. En wij baalde dat we moesten wachten, maar dat wachten was hem wel waard want we kregen die Dodge Durango zwart mee. Die meneer loopt met ons mee maar zegt echt helemaal niets meer geen sorry of een prettige dag helemaal niets, hij liep alleen maar te mopperen op de jongens die de auto’s controleerde. En wij waren blij met deze GROTE BAK, Milan helemaal die big smile van 2 jaar geleden toen hij ook zo blij was met de auto was helemaal terug. We ruimen de auto in,  halen de laatste spullen op uit het Hotel. Jade en Oma Gon zien de grote auto en Jade roept “wouw deze is groter als de vorige keer yoepie” en Oma Gon roept alleen maar “wouw wat een kar dit is gaaf ik voel me nu echt een rijke stinkert”. Maar Milan wil weg want we moeten nog een aardig eindje tuffen vandaag en de boodschapjes halen bij een Walmart.

We pakken de Walmart in Red Deer 150 km rijden. Onderweg heeft Milan het helemaal naar zijn zin en wij ook allemaal, usb in de radio en we hebben heerlijke muziek, die ons buufman Rob op de usb heeft gezet, bedankt nog buufman. Aangekomen bij de Walmart hebben we de boodschapjes gedaan auto in geruimd op naar Amerika Glacier, zo’n 600 km te gaan. We zitten net weer op de snelweg en ineens zeg ik “waar hebben we het bakje met elektra en de camera’s gelaten? Oma Gon zegt “die zal je vast ergens in gestopt hebben”, maar ik kan me niet herinner waar en ik was het met Milan ook niet tegen gekomen toen we de auto inruimde met boodschappen, we bellen het Hotel op en vragen of ze iets hebben gevonden, “no I’m sorry, but give your number and I will call you back” zo zegt zo gedaan. Ik zeg in de auto “ik heb het daar gelaten weet het zeker” Milan stopt op een parkeerplaats en we zoeken de auto door, Oma belt nog een keer het Hotel en ja hoor ze hebben het gevonden stond nog op de kamer pufff. Ik baalde als een stekker want nu moesten we eerst weer 150 km terug rijden. Onderweg terug naar Edmonton zegt Milan “zullen we straks de Koa in Glacier bellen dat we het niet gaan halen vandaag? “goed idee zeggen wij”. Terug in Edmonton bellen we de Koa in Glacier, en deze mensen begrepen het probleem. Wij zijn weer gaan rijden en ergens onderweg wilden we een hotel nemen.

We komen aan in een dorpje, Milan zegt “ik zie daar een Grand America Hotel dat ziet er goed uit”. Maar dan rijden we er voorbij en is de achterkant een krot die op instorten staat. Dus Milan zegt “dat was een mooi Grand America Hotel HaHa”, wij hebben weer lol. We rijden door en zien een klein restaurantje, we stoppen om wat te eten. We krijgen de kaart en zoeken wat lekkers uit. Een leuke spontane meid vraagt wat we willen eten, en we bestellen. Ze adviseert mij om iets anders te kiezen want dat is het minste gerecht van de kaart. Dus ik bestelde mijn 2e keus, ze zegt dat het de beste keus. En inderdaad was het heerlijk, iedereen vind zijn gerecht super lekker. We vragen aan haar welk Hotel of Motel goed is en ze schrijft het adres op. We rijden erheen boeken een kamer en gaan lekker douchen en slapen. Ik zit nog even dit verslag te tikken en de rest ligt zwaar in coma, mijn ogen worden ook zwaar dus ik stop er nu lekker mee, want het was een lange dag.

Dag 3

Milan en ik worden om 05.00 uur wakker, het liefst zou Milan nu ook weg gaan maar Oma Gon en Jade liggen nog in dromen land. Milan maakt wat foto’s buiten van het Motel en natuurlijk van de auto, zijn trots. Inmiddels wordt Oma Gon ook wakker, ze gaat buiten zitten met een bakkie koffie en klets wat met Milan. Jade wordt wakker en roep gelijk “waar is mijn Oma en mijn Papa?” Ik zeg “die zitten buiten met koffie” Jade “is het al ochtend?, dat gaat snel”. Nadat we allemaal klaar zijn vertrekken we meteen, we rijden 07.15 uur weg. Nu echt op naar Glacier.

Al snel zitten we in een heel mooi gebied, we stoppen en zetten de Gopro op de motorkap van de auto. Vanaf mijn mobiel kan ik de Gopro aan en uitzetten. We rijden door Watertonpark, en de uitkijk punten komen we weer tegen. We stoppen bij de eerste, een man vraagt aan ons of wij weten waar het Bizon park is, wij hebben geen idee. Wel brengt die man ons op het idee om ook opzoek te gaan naar het Bizon park. En niet veel later zien we het bord staan met daarop Bizon park naar rechts. We rijden de dirt road op, en in eerst instantie zeggen we tegen elkaar weinig Bizons. Maar niet veel later rijden we door de bergen op een hobbelige weg en daar staan de Bizons met hun kindjes. Zo gaaf, voor ons rijd een auto en 1 van de Bizons loopt met de auto mee. Wij kijken op een afstand vanuit de auto en vervolgens rijden we door. Jade vindt het allemaal onwijs spannend, en begint te huilen dat ze bang is dat de bizons ons wat aan kunnen doen. Ik denk dat ze teveel verhalen heeft gehoord. We leggen haar uit dat wij alleen iets doen als het veilig is. Dan toch gaat zij ook mooie foto’s maken met haar eigen camera. Op eens zien we een grond eekhoorn in het gras staan, en verderop weer een, erg leuk. We rijden weer verder. We komen aan bij de grens overgang van Canada naar Amerika. We moeten een formulier invullen en betalen voordat we Amerika in kunnen. Hele aardige man leuk gesprek, hij vertelde dat hij 14 jaar geleden in Nederland was geweest voor een worstel toernooi. We kletsen wat met elkaar en gaan weer verder. Voordat ik de auto instap maak ik eerst een foto van een bord waarop staat beren gebied. O ik hoop zo dat we ze gaan zien dat lijk me zo gaaf, natuurlijk wel op een afstand. Thuis pest ik Oma Gon ermee, ik zei “we gaan naar yogi beer en dan maken we een selfie met yogi beer” Oma Gon had zo iets beren daar blijf ik ver uit de buurt. Maar nu ze weet dat ze er zitten is ze erg aan het zoeken, ze zegt “Ing jij kijk rechts en ik links” ik zeg “ik kijk ook nog even rond”, nu is zij degene die dringend opzoek is naar yogi beer. En dan opeens gillen, Ik, Milan en Oma Gon tegelijk ja daar een beer. Milan trapt op zijn rem en rijd achteruit terug. Oma Gon zegt nog “klein stukje, ja nu zien we een……… HaHa het is een zwarte koe. We lachen ons helemaal krom. Jade was geschrokken van ons gegil, maar ze pest ons er wel mee dat wij een zwarte koe voor een beer zagen HaHa. En niet veel verderop alleen maar koeien die los rond lopen. We rijden door de prachtige bergen, we kijken onze ogen uit. Milan en Jade kletsen over de bergen, of die kunnen groeien vroeg Jade. Milan zegt door aardbevingen en legt haar uit wat er dan gebeurt, Jade zegt “aarsbeving daar groeien de bergen van en van Lava toch papa?” papa moet hard lachen en zegt, nee jade, aarsbevingen, daar heeft papa vaak last van! heerlijk die gesprekken.

Even later komen we aan bij het Nationale park van Glacier, hier kopen we een pas voor alle Nationale parken. We krijgen een folder mee wat te doen als we een beer zien. We stoppen een paar keer bij mooie punten. We rijden door de bergen met rotsen en langs het St Mary Lake. We stoppen om naar het Lake te kijken, Milan ziet een loop pad naar het meer. Wij gaan natuurlijk kijken, het is wel erg koud en het waait hard. Het meer lijk wel een zee met grote golven. Zo verschrikkelijk mooi, we maken foto’s en rijden weer verder. We rijden inmiddels op Going to the sun road. Wij hadden gelezen dat dit zo’n mooie route zou zijn door de bergen met een mooi bebost gebied, en inderdaad het was fantastisch, we zagen nog sneeuw resten en heel veel watervallen. We genoten zo erg, heerlijk we zijn waar we wilden zijn in de mooie natuur. Wel was het veel aan het regen, en veel wolken. Ineens rijden we zo’n wolk in en we zien helemaal niets meer, Milan zet zijn knipperlichten aan zodat de auto’s voor hem en achter hem, ons extra goed konden zien. Gelukkig duurde dit niet lang. We stoppen bij een hele mooi beek tussen de bomen. Of we in een sprookje zijn, we zijn maar met zijn viertjes wat een vrijheid, Jade vindt het spannend, omdat ze bang is dat er een beer komt, maar al snel is ze dat vergeten. Wij samen lopen naar het water en steken ons hand in de beek, ijs en ijs koud. Jade zoekt met Oma Gon naar hele  mooie stenen. Milan vindt een steen en zegt “als ik zou moeten overleven, kan ik van deze steen een speerpunt maken”, hij laat ons zien hoe hij dat zou doen. We lopen terug naar de auto en rijden naar de Koa West Glacier. Super mooie Koa, we zitten heerlijk tussen de bomen met uitkijk op de bergen.  Milan maakt voor ons een pannenkoekje, die waren heerlijk. Oma Gon en Jade doen de afwas, Jade wast af en Oma Gon droogt af. Na het douchen vallen Milan en Jade als eerste in slaap, ik nog even over de dag tikken en dan ga ik ook mijn mandje in. Heerlijk in mijn nieuwe slaapzak, welterusten. 

En Rocco…….sorry maar het is weer een lap tekst geworden!

Foto’s volgen nog….